Op 16 maart 2005 ontving ik een brief van uitgeverij Gottmer. Al na de eerste regel danste ik juichend de kamer rond, want mijn verhaal De stomme toverstaf had gewonnen!
Uitgeverij Gottmer heeft van alle winnende verhalen een mooi geïllustreerd boek gemaakt: Heksen, trollen en glazen bollen. Het staat vol magische, grappige en spannende verhalen om voor te lezen aan kinderen vanaf 5 jaar.
De stomme toverstaf is magisch maar niet grappig, of spannend. Het is eigenlijk een beetje zielig.
“Meike ploft op bed, smijt de toverstaf naast zich neer en gaat op haar rug liggen. Ze kijkt naar het plafond. Overal schitteren de sterretjes die ze heeft opgeplakt. Aan een touwtje hangt de heksenpop die mama voor haar gemaakt heeft, toen mama zelf nog geen sterretje was. De pop deint heen en weer. Het raam staat open en de wind die zacht naar binnen waait, blaast eerst tegen de pop en dan tegen Meikes wangen.
Triest kijkt ze omhoog, naar de pop. Haar ogen prikken en boos veegt ze de tranen weg die stiekem over haar wangen willen glijden. Ze wil niet huilen, niemand mag weten dat ze verdrietig is. Maar steeds opnieuw worden haar ogen nat. Alsof het regent vanbinnen, tegenhouden lukt niet. Ze voelt zich zo alleen.
De trap kraakt, er komt iemand naar boven. Papa? Ze doet haar ogen dicht, ze wil hem niet zien. En ze wil ook niet dat hij merkt dat ze huilt. Ja, het is papa. Ze hoort hem zacht hijgen, het schuren van zijn spijkerbroek. De matras zakt naar beneden. Hij is bij haar komen zitten en streelt met zijn hand over haar haren. Heel lief. Ze wordt er rustig van, haar tranen drogen op en ze valt in slaap.”
Dit is een fragment uit De stomme toverstaf, het hele verhaal staat in de bundelHeksen, trollen en glazen bollen. Uitgegeven door Gottmer (2005), ISBN 90 257 3830 3
